Κουραμπιέδες με αμύγδαλα

Η λέξη προέρχεται από το τούρκικο “kurabiye”, δηλαδή “ξερό μπισκότο”, που κι αυτό με τη σειρά του παράγεται από το αραβικό “gurab“. Το 1924 Μικρασιάτες πρόσφυγες από την Καρβάλη της Καππαδοκίας ίδρυσαν στο Νομό Καβάλας τη Νέα Καρβάλη. Από αυτούς τους ανθρώπους, που έφτιαξαν πρώτοι κουραμπιέδες, έμαθε η υπόλοιπη Ελλάδα αυτό το γλύκισμα από Αλεύρι και βούτυρο, που, πασπαλισμένο με ζάχαρη άχνη, αποτελεί ένα από τα πατροπαράδοτα γλυκά των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, μαζί με τα μελομακάρονα. Είναι ένα από τα γλυκά που χαρακτηρίζουν την εορταστική περίοδο των Χριστουγέννων στην Ελλάδα, ενώ σε πολλές περιοχές της χώρας προσφέρεται στους προσκεκλημένους αμέσως μετά τη βάπτιση ενός παιδιού. Ο κουραμπιές έλκει την καταγωγή του από την Περσία, όπου πρωτοεμφανίστηκε τον 7ο αιώνα, όταν η ζάχαρη διαδόθηκε στην περιοχή. Την πατρότητα του κουραμπιέ διεκδικεί και ο Λίβανος. Το γλύκισμα είναι διαδεδομένο στην Ελλάδα, την Τουρκία και τις Βαλκανικές χώρες. Τα μυστικά του καλού κουραμπιέ: • Οι κουραμπιέδες χρειάζονται καλό βούτυρο χωρίς δεύτερη σκέψη, πρόβειο ή αγελαδινό ή ακόμη και μια μίξη των δύο, παλαιότερα η γλίνα ήταν το βασικό συστατικό τους, χτύπημα καλό με την ζάχαρη, απαραίτητο! • Το πρόβειο βούτυρο δίνει μια τραγανή υφή και αφράτη ενώ το αγελαδινό τύπου Κερκύρας πιο «μαλακή» σαν μπισκότο. • Χρειάζονται ένα σωστά καβουρντισμένο αμύγδαλο, που το καλύτερο είναι να μπει ολόκληρο αλλιώς πολύ χοντροκομμένο. • Το μπράντυ ή το Μεταξά, προσωπικά, το θεωρώ βασικό συστατικό μαζί με το μοσχοκάρυδο και το μαλακό αλεύρι.