Τσιπούρα Πλακί

Η Τσιπούρα είναι ένα ευρέως γνωστό και διαδεδομένο ψάρι στην περιοχή της Μεσογείου. Έχει νόστιμο κρέας και αποτελεί ευσεβή πόθο για τους ερασιτέχνες ψαράδες, που ασχολούνται με την τεχνική του casting. Τα τελευταία χρόνια, με την εντατικοποίηση και την εξάπλωση της ιχθυοκαλλιέργειας, οι τσιπούρες πια αποτελούν σταθερό ψάρι της αλιευτικής βιομηχανίας, ενώ στατιστικά ανευρίσκονται πολύ περισσότερο τσιπούρες ιχθυοκαλλιέργειας στους πάγκους, και σπάνια οι «καθαρές», «άγριες», «πελαγίσιες» ,ή «αλανιάρες» τσιπούρες. Θα δούμε πως μπορούμε εύκολα και με ασφάλεια να ξεχωρίσουμε μια άγρια τσιπούρα, από αυτή του ιχθυοτροφείου. Όπως με τα περισσότερα ψάρια ιχθυοκαλλιέργειας, έτσι και η τσιπούρα πλέον είναι από τα πιο διαδεδομένα και εμπορικά ψάρια των ψαράδικων. Οι καταναλωτές βρίσκουν στους πάγκους πια αποκλειστικά τσιπούρες ιχθυοκαλλιέργειας, παρά τα άγρια ψάρια. Εκεί γίνεται και μια τεράστια νοθεία, η οποία λαμβάνει χώρα όταν πλασάρονται κλουβίσια ψάρια για άγρια, με σαφώς ανώτερη τιμή, αλλά κατώτερης διατροφικής ποιότητας. Πια στα εστιατόρια είναι φύση αδύνατον να βρεις άγρια τσιπούρα, εκτός εάν υπάρχει η γνώση να την ξεχωρίσεις, πριν μπει στο στάδιο του μαγειρέματος. Ας δούμε λοιπόν τα πιο χαρακτηριστικά σημεία/σημάδια για να ξεχωρίσετε μια άγρια τσιπούρα από αυτή του ιχθυοτροφείου, και να μην ξαναπέσετε θύματα των επιτηδείων εμπόρων ψαριών. • Ένα από τα πιο σίγουρα σημάδια για να ξεχωρίσετε εάν μια τσιπούρα είναι άγρια, είναι το σώμα της. Η άγρια τσιπούρα έχει σταγονοειδές σώμα με επίπεδη κοιλιά, σε αντίθεση με την ιχθυοτροφείου, η οποία είναι σχήματος οβάλ, με έντονη διογκωμένη κοιλιά, στοιχείο της παρουσίας του έντονου λίπους. • Το κεφάλι της άγριας τσιπούρας είναι πολύ πιο διογκωμένο και «κοφτό», σε σχέση με αυτό της κλουβίσιας. Στην άγρια το κεφάλι μπορεί να καταλαμβάνει και το 1/3 του σώματος της, ενώ στην ιχθυοτροφείου είναι σαφώς μικρότερο και πιο μυτερό. • Ένα σημαντικό διαχωριστικό γνώρισμα της άγριας τσιπούρας από την κλουβίσια, είναι τα δόντια τους. Η άγρια τσιπούρα επειδή συνθλίβει συνεχώς όστρακα, καβούρια, ψάρια κ.α, έχει λιγότερα δόντια, πιο ογκώδη, πιο «κιτρινισμένα ή υποπράσινα», πιο τραπεζοειδή, και πιο ελλειψοειδή, σε σχέση με την ιχθυοτροφείου, που έχει μικρά και κοφτερά δόντια ειδικά στο μπροστι΄τμήμα του στόματος • Η ουρά της κλουβίσιας τσιπούρας είναι μικρή, μαύρη και ισχνή. Μέσα στο κλουβί δεν απαιτούνται μεγάλες κολυμβητικές ικανότητες, οπότε η ουρά μένει μικρή και "ατροφεί". • Εάν δείτε ψάρια μιας «κοπής» σε ένα πάγκο, με ίδιο σχήμα, μέγεθος και διογκωμένες κοιλιές, και βάρος 250-300 γραμμάρια είναι σίγουρα ιχθυοτροφείου. Ακόμη και εάν ο έμπορος έχει ταμπέλα «πελαγίσιες», μην τσιμπήσετε στην παγίδα, ακόμη και εάν σας πει για έντονα χρυσά φρύδια και κόκκινα μάγουλα. Οι άγριες τσιπούρες είναι πολύ πιο δύσκολο να πιαστούν, είναι πιο πονηρές, δεν πέφτουν εύκολα σε δίχτυα, εκτός εάν πιαστούν στα συρόμενα καταστροφικά εργαλεία για το θαλάσσιο περιβάλλον. • Η άγρια τσιπούρα έχει αρκετά μεγαλύτερα λέπια , από αυτή του ιχθυοτροφείου. Λίγο ο υβριδισμός των ψαριών, λίγο το στενό περιβάλλον των κλουβιών, έχουν συντελέσει στην μείωση του μεγέθους των λεπιών της κλουβίσιας, ενώ τα τελευταία φεύγουν πολύ εύκολα από το ψάρι. • Τα πλευρικά πτερύγια της άγριας τσιπούρας είναι πιο μακριά και δυνατά, σε σχέση με την κλουβίσια. Σε μερικές περιπτώσεις και σε μεγάλα ψάρια άνω του κιλού, τα πλευρικά πτερύγια ξεπερνούν και την μέση του σώματός της.